Donosimo fotografije rada Fatalni kadar beogradske umjetnice Katarine Radović, koji je bilo moguće pogledati u sklopu izložbe Izgubljeni u pretraživanju u studenom 2024. godine u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić” u Beogradu. Autorica je rođena 1976. godine, studirala je povijest umjetnosti na Sveučilištu Sussex u Brightonu (UK), a diplomirala fotografiju na Akademiji umetnosti ‘BK’ u Beogradu 2006. godine. U ovom radu umjetnica se prisjeća presudnog trenutka iz djetinjstva kada je njezin djed-ujak, arhitekt, zaljubljenik u umjetnost i fotograf amater, tragično poginuo fotografirajući na putovanju u Turskoj. Naslijedila je njegov fotoaparat (Canon AE1) i opsežnu arhivu fotografija, što ju je godinama kasnije inspiriralo da upiše studij fotografije. Kroz rad istražuje teme nestajanja i propadanja fotografskog materijala, kao i transformacije kroz tehnologiju i vrijeme. Projekt je osobni hommage njenom djedu i počecima vlastitog stvaralaštva.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
Izjava o radu Fatalni kadar:
“Godine 1985., kad sam imala 9 godina, moj deda-ujak, po profesiji arhitekta, veliki poznavalac umetnosti i foto-amater, poginuo je na jednom od svojih brojnih putovanja oko sveta. Držeći u rukama svoj foto-aparat, u obilasku jedne stare citadele u istočnoj Turskoj, načinio je nesmotren korak unazad dok je fotografisao grupu svojih saputnika – u želji da ih sve uključi u kadar, sapleo se i pao sa zida visine oko 3 m. Ostao je na mestu mrtav, dok foto-aparat naizgled nije zadobio čak ni najmanju ogrebotinu.
Isti foto-aparat nasledila sam zajedno sa ogromnom kolekcijom fotografija, slajdova i razglednica koje je deda-ujak za života napravio ili sakupljao. Upravo on bio je moja inspiracija da 15-ak godina kasnije upišem studije fotografije, a famozni foto-aparat (Canon AE1) bio je moje sredstvo izražavanja tokom čitave prve godine studija na akademiji.
Ne znajući da je unutar foto-aparata postojao mali tehnički kvar, kada sam svoj prvi razvijeni crno-beli film (koji je bio skoro prazan) razočarano pokazala svom, sada pokojnom, profesoru na akademiji, on me je zgranuto pogledao i pred svima upitao: “Šta je ovo?”, dodavši zatim sebi u brk, “Možda je to priča o Ružnom pačetu”.
U nedavnom pretraživanju po deda-ujakovoj foto-arhivi, skoro 40 godina nakon njegovog nesrećnog pada, naišla sam na brojna “nestajanja” nastalog foto-materijala: stare, izbledele, crvene slajdove, itd. A futrola foto-aparata, koji je stajao sa svim ostalim stvarima u ormaru moje sobe, postala je od crne gotovo bela – podlegla je verovatno nekoj gljivičnoj kontaminaciji.
Ovaj rad, koji dodiruje temu nastajanja i nestajanja (ili pak nestajanja i nastajanja), je osvrt na razvoj i promene u fotografskoj tehnologiji, kao i načine ponovnog sagledavanja i upotrebe starog materijala. Ujedno, on je i vizuelni prikaz istinite priče o tome kako sam počela da se bavim fotografijom, kao i omaž mom deda-ujaku i njegovoj foto-arhivi.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
Katarina Radović, “Fatalni kadar”, instalacija u sklopu izložbe “Izgubljeni u pretraživanju” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić”, Beograd, 2024.
